„W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę Swą siłą
Dom nasz i majętność całą
I wszystkie wioski z miastami
A Słowo Ciałem się stało
I mieszkało między nam”

W dniu Bożego Narodzenia serdeczne życzenia.

Spokojnych, rodzinnych Świąt .

Niech Dzieciątko zsyła łaski na każdy dzień Nowego Roku.

Z pamięcią modlitewną i błogosławieństwem

                          Ks. Proboszcz wraz z wikariuszami

Tegoroczna szopka zbudowana jest w typie ikony. Przedstawia ona   Maryję, Matkę Bożą, w symbolicznym geście „orantki” z uniesionymi rękami. Otwarte ku górze dłonie symbolizują całkowite oddanie się Bogu i zawierzenie Jego woli. Oblicze Maryi jest przeniknięte światłem Bożej obecności. Oczy patrzą do środka i na wskroś. Złocisty nimb dookoła głowy staje się logicznym uzupełnieniem promieniującej z Maryi pełni Bożej łaski.

Granatowa szata Matki Bożej przypomina, że jest ona człowiekiem.  Koloryt jej płaszcza nawiązuje do królewskiej purpury, która  przypomina, że oblekła się ona w Chrystusa, stając się Jego matką. Gwiazdy na ramionach i czole Maryi są znakiem jej dziewictwa – na prawym ramieniu – przed, na czole – w czasie, na lewym ramieniu – po  urodzeniu Jezusa.

Dzieciątko Jezus umieszczone  jest w środku Maryi (figurka przywieziona z Betlejem). Wyraża to prawdę, że Chrystus przychodzi przez Maryję jako dziecko poczęte w łonie matki. Jezus znajduje się w żłóbku otoczony zwierzętami. Tą prawdę przypomina Ewangelia według św.  Łukasza: ,,Maryja porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.”  Syn Boży rodzi się, jak ostatni ubogi — w grocie dla bydła. Będzie też umierał jak ostatni ubogi — na drzewie hańby pośród złoczyńców i jako złoczyńca.

Św. Franciszek ubolewał nad tym, że ludzie nie odpłacają Bogu miłością za miłość, za cud wcielenia Syna Bożego i za przyniesioną przez Jezusa Dobrą Nowinę o kochającym Ojcu w niebie i o wyzwoleniu ich z niewoli grzechu i szatana. Jednak Chrystus, uśpiony w sercach ludzkich, został przebudzony głosem i życiem św. Franciszka, który chciał iść krok po kroku śladami swego Mistrza. Pobyt w Ziemi Świętej natchnął św. Franciszka, aby o tej Miłości, która nie jest kochana, przypomnieć ludziom. Jako „herold Wielkiego Króla” – Emmanuela postanowił głosić ludziom Boga, który w ubóstwie Betlejemskim rozpoczął wielkie dzieło odnowy świata.

6 grudnia o godzinie 8.30 liturgię Mszy Świętej przygotowały dzieci przedszkolne przy pomocy rodziców i wychowawców. W czasie uroczystej procesji do kościoła wkroczyło dwóch świętych Mikołajów: biskup i krasnal. Podczas kazania dzieci miały za zadanie rozszyfrować, który z nich jest prawdziwy. Na zakończenie Eucharystii, prawdziwy święty Mikołaj wszystkim grzecznym dzieciom wręczył słodką niespodziankę. Rózgę zabrał ze sobą – gdyż nie miał komu jej wręczyć – wszystkie dzieci w tym roku były grzeczne.

I jeszcze krótka historia naszego ukochanego Świętego Mikołaja:
Święty Mikołaj, późniejszy biskup Miry (obecnie Demre) urodził się w Patarze w Licji (na terenie dzisiejszej Turcji) ok. 270 roku. Był jedynym dzieckiem zamożnych rodziców, którzy gorąco prosili Boga o potomstwo. Od najmłodszych lat Mikołaj wyróżniał się pobożnością. Był także bardzo wrażliwy na niedolę bliźnich. Ponadto okazał się bardzo pilnym i zdolnym uczniem. Duży wpływ na jego wychowanie i duchowość miał jego stryj, biskup Miry, z rąk którego nasz święty otrzymał święcenia kapłańskie.

Hojny cudotwórca – gorliwy obrońca wiary
Jako, że rodzice mieli znaczny majątek, toteż po ich śmierci nasz święty chętnie dzielił się nim z potrzebującymi.
Kiedy został wybrany na biskupa Miry, zdobył serca wiernych nie tylko gorliwością duszpasterską, ale także wielką troską o ich potrzeby materialne. Dobro i cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały.