Historia parafii pw. Świętego Rocha w Długosiodle

Parafię Długosiodło pod wezwaniem Wniebowzięcia  NMP i patronem św.  Jana Chrzciciela erygrował-utworzył na wniosek Kapituły Pułtuskiej biskup płocki Piotr IV Ścibor Chodkowski 24 lipca 1481 r. za panowania w Polsce króla Kazimierza Jagiellończyka w czasie rządów całym Kościołem papieża Sykstusa IV.

Pierwszy kościół nieduży, zbudowano z drzewa nad bagnem, z prawej strony obecnego kościoła. Naprzeciw ołtarza – od strony bagna – zasadzono dąb „Jan”, który do dziś rośnie jako świadek tamtych czasów.
W 1630 r. zaraza zdziesiątkowała ludność. Mieszkańcy całej parafii udali się z modłami do przyczyny św. Rocha, zobowiązując siebie i potomnych do uroczystego obchodzenia święta patronalnego św. Rocha w razie oddalenia zarazy. Zaraza ustała i od tej pory św. Roch jest czczony jako orędownik u Boga przed wszelką zarazą. Dzień jego, 16 sierpnia, jest parafialną uroczystością, odpustem nadanym i zatwierdzonym przez Stolicę Apostolską w 1630 r.

Pierwszy kościół stał 273 lata. Miał jeden wielki ołtarz z obrazem Matki Boskiej Wniebowziętej i św. Jana Chrzciciela. Po obu stronach ołtarza umieszczono figury św. Mikołaja i św. Sebastiana rzeźbione z  drzewa. Zachowały się one do obecnych czasów, podobnie jak figura św.  Rocha z drzewa lipowego ufundowana w 1630 r.

W 1754 r. Staraniem Kapituły Pułtuskiej pobudowano nowy drewniany kościół, większy od poprzedniego. Ustawiono w nim, oprócz wielkiego ołtarza ku czci Matki Bożej Wniebowziętej i św. Jana, boczne ołtarze ku  czci św. Mikołaja i św. Sebastiana, św. Rocha, św. Anny i św. Antoniego.

W 1877 r. ówczesny proboszcz – ks. Jaśkiewicz – powiększył kościół przez dobudowanie bocznych kaplic, rozszerzenie nawy i wzniesienie chóru. Z frontu były dwie wieże kryte blachą cynkową z kopulastymi głowicami, nad prezbiterium umieszczono sygnaturkę. Dach był zrobiony z  gontu. W dobudowanych kaplicach umieszczono ołtarz Matki Bożej Różańcowej, św. Rocha z nową figurą tegoż Świętego, wyrzeźbioną w  drzewie gruszkowym, sprowadzoną z Francji. Przy bocznych ścianach nawy ustawiono małe ołtarze: św. Anny i św. Mikołaja po lewej, św. Sebastiana i św. Antoniego po prawej stronie. Na suficie nawy umieszczono duży olejny obraz na płótnie z wizerunkiem Chrystusa wręczającego klucze św.  Piotrowi.

W 1908 r. staraniem księdza proboszcza Antoniego Dąbrowskiego zaczęto budować nowy kościół z cegły obok dotychczasowego, po rozebraniu jednej kaplicy od strony zachodniej. Po czterech latach ukończono budowę. Świątynię pobudowano w stylu gotyku nadwiślańskiego, według projektu architekta prof. Dziekońskiego o dwóch wieżach, trzech nawach i dwóch bocznych kaplicach.

Konsekrował tę świątynię arcybiskup płocki, męczennik – Antoni Julian Nowowiejski – 12 września 1913r.  Kolejnymi proboszczami po śmierci ks. Antoniego Dąbrowskiego byli: ks. Stanisław Brudziński – postawił parkan wokół kościoła; ks. Jan Dobecki – za jego posługi duszpasterskiej ufundowano trzy nowe dzwony w miejsce zrabowanych przez okupanta; ks.  Józef Kossakowski – zelektryfikował kościół i wymalował go według projektu i w wykonaniu pani Jadwigi Rymar.

W 1968 r. proboszczem został ks. kan. Wincenty Bronowski. Dzięki jego staraniom i ofiarności parafian wykonano następujące prace: wybetonowano plac przy kościele i chodnik procesyjny, postawiono z  ciosanego kamienia parkan wokół cmentarza grzebalnego i powiększono teren cmentarza, wybudowano nową plebanię i wikariat-organistówkę w  miejsce zniszczonych drewnianych. Wyremontowano budynki gospodarcze przy plebanii i pobudowano nowe przy wikariacie-organistówce. Wstawiono nowe dębowe umeblowanie kościoła: ołtarz soborowy, ławki, konfesjonały. W  1976 r. zostały wykonane przez firmę Kamińskich w Warszawie 25-głosowe organy.
W 1977 r. zainstalowano ogrzewanie kościoła, wstawiono dwanaście nowych witraży, pozłocono i odmalowano ołtarze, ambonę i chrzcielnicę. Zakupiono 28 kinkietów. W latach 1973-80 pokryto blachą miedzianą wieże i dach kościoła. Była to szczególnie droga i trudna w wykonaniu inwestycja.

16 sierpnia 1981 roku parafia obchodziła wielki jubileusz 500-lecia swego istnienia. W następnych latach zostały wstawione 2 witraże w  prezbiterium i 4 w kaplicy Matki Bożej. Wszystkie witraże zostały wykonane przez firmę mistrza Józefa Olszewskiego z Warszawy. Wstawiona została reszta dubeltowych okien w kościele i zakrystii. Zostały wykonane cementowe alejki na cmentarzu grzebalnym. W latach 1985-1987 została odnowiona malatura wewnątrz kościoła przez artystę malarza Piotra Warzyńskiego i Sylwestra Kwiatkowskiego. Zelektryzowano i  wykonano żelazną konstrukcję pod dzwony.
W 1985 roku został wybudowany kościół filialny pw. NMP Częstochowskiej. Został pobłogosławiony we wrześniu 1985 r. przez Biskupa płockiego Zygmunta Kamińskiego.

W miejscowości Wiśniewo od 2000 r. jest kaplica pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w budynku dawnej szkoły.

Staraniem ks. kan. Stanisława Marca w kościele odnowiono: główny ołtarz Matki Boskiej Wniebowziętej, ołtarze boczne św. Rocha i Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, ambonę i chrzcielnicę. Wszystkie prace wykonał prof. Andrzej Łojszczyk. W roku 2013 kościół obchodził 100-lecie konsekracji. Poświęcenia ołtarzy dokonał ks. biskup Janusz Stepnowski.

Dzięki ofiarności i zaangażowaniu miejscowej ludności w życie parafialne, zostały przeprowadzone liczne i niezbędne remonty w kościele i otoczeniu wokół kościoła.

Świątynia jest znakiem Boga i miejscem naszego z Nim spotkania. Świątynia jest także znakiem naszej wiary i naszym wspólnym domem, gdzie spotykamy się, by wyznać wiarę i odnaleźć siebie jako Kościół – żywą świątynię Boga.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Do parafii należą miejscowości:

Długosiodło, Adamowo, Augustowo, Blochy, Bosewo Nowe, Bosewo Stare, Budy Przetycz, Chorchosy, Dalekie, Dębienica, Długosiodło Folwark, Jaszczułty, Kalinowo, Kornaciska, Lipniak Majorat, Łączka, Małaszek, Ostrykół Dworski i Włościański, Pecyna Nowa, Pecyna Stara, Plewki, Podborze, Prabuty, Przetycz Folwark, Przetycz Włościańska, Suski, Wiśniewo, Wólka Grochowa, Wólka Piaseczna, Zalas, Zamość, Znamiączki, Zygmuntowo, Zamłynie.

Proboszczowie w 75.leciu:

ks. Stanisław Brudziński (1924-39), ks. Jan Dobecki (1939-56), ks. Józef Kossakowski (1956-68), ks. Wincenty Bronowski (1968-89), ks. Czesław Głowicki (1989-2004), ks. Stanisław Marzec (2004-2017), ks. Zygfryd Żebrowski – od 2017 r.

Z parafii pochodzą (od 1925 r.):

+ ks. Bolesław Pędzich, ks. Marian Dziczek SAC (1957), ks. Czesław Bloch SCJ (1970), ks. Stanisław Drozd (1972), ks. Marian Mech EC (1973), ks. Tadeusz Kulesza (1982), ks. Piotr Dominiak (1985), ks. Roman Kot (2003), ks. Łukasz Rybiński (2010), ks. Przemysław Soliwoda (2019).